Бердібек Соқпақбаев

Көзден кетсе, көңілден болады үміт

Ленин біздің атамыз,

Саясында жатамыз.

Қарсы келген дұшпанды

Қақ жүректен атамыз!

- Жамырап кеттіңдер! Жамырамай, жөндеп айтыңдар! — дейді Жүнісбай.

Және бір өлең басталады:

Біз, жастар, жұрттың таңын атырамыз,

Дұшпанды су түбіне батырамыз.

Еңбекші ел қызыл туын тіккен жерге

Кедейдің бар баласын шақырамыз,

Қайырмасы:

Ахау, социализм, коммунизм,

Жасасын жер жүзінде ленинизм

н адамдары өлгендей көздерінің жасы көл болып, еңіреп жүр. Қазаққа малдың қаншалық жақын екенін мен сонда білдім. Бір үйдің бүкіл үміт тіршілігі, күн көрісі торы атпен қоса өлгендей еді.