Наталка Бабіна

стрыжнем мамінага жыцця (пасля страху голаду — галоўнай фобіі для ўсяго нашага краю

чалавека таленавітага настолькі, што яго знае 1 з 20 чалавек не толькі ў Еўропе, але і ў Беларусі

і рукі адмыць не ўдалося — за пазногцямі, у дробных трэшчынках, у капілярах скуры засталася зямля, якая так моцна ўелася ў скуру, што яе не брала ні мыла, ні пемза, і цяпер я падумала, што наша баба, якая хутка стане дабрацінскай зямлёй зусім, была дабрацінскай зямлёй і раней — прынамсі, часткова. Прынамсі, у частцы рук і ног.