Boyalı Peçe

“Gönül kazanmanın tek bir yolu vardır, o da kendini sevilecek birine dönüştürmektir.”

Tao. Bazılarımız yolunu afyonla bulmaya çalışıyor, bazılarımız Tanrı’yla, bazılarımız viskiyle ve bazılarımız da aşkla. Bütün yollar aynı yöne gidiyor ve aslında hiçbir yere varmıyor.”

Her şey çok kısa sürerken ve hiçbir şey çok önem taşımazken, insanların önemsiz nesnelere saçma anlamlar yükleyip, kendilerini ve etraflarındakileri üzmeleri acınası bir durumdu.

Canım, âşık bir erkeğin söylediği her lafı kelimesi kelimesine ciddiye almamak gerek.”

Kitty bir adamın akıllı olmasından hoşlanırdı.

Aileler ve çocukları arasındaki ilişki ne garipti! Aileler, çocuk küçükken üzerine titriyorlar, hastalandığında endişe içinde kıvranıyorlardı, çocuk da ailesine sevgi ve hayranlıkla bağlanıyordu. Sadece birkaç yıl geçtikten sonra ise çocuk büyüyor; kendi akrabaları dışındakiler mutluluğu açısından, annesi ve babasından daha önemli oluveriyordu. Geçmişe dönük körü körüne ve içgüdüsel bir sevginin yerini umursamazlık alıyordu. Buluşmalar, sıkıntı ve sinir bozukluğu ile geçiyordu. Bir zamanlar, bir aylığına ayrılma düşüncesine bile dayanamazken; artık soğukkanlılıkla, yıllarca ayrı kalmayı bekliyorlardı

“Unutma, görevini yerine getirmenin bir önemi yoktur, senden istenen budur, ellerin kirlendiğinde yıkamandan daha övgüye değer bir durum değildir; önemli olan tek şey görevine duyduğun sevgidir; sevgi ve görev bir olduğunda, Tanrı’nın inayeti içindedir ve aklın idrak edemeyeceği kadar büyük bir mutluluğa erişirsin.”

“Ya ölümden sonra ebedi yaşam yoksa? Ölümün gerçekten her şeyin sonu olduğunu bir düşün. Bir hiç uğruna her şeyden vazgeçmişler. Kandırılmışlar. Hepsi enayi.”

Tao’dan bahsetmiştin,” dedi Kitty bir an duraksadıktan sonra. “Bana ne olduğunu anlat.”
Waddington, Kitty’ye kısa bir bakış atıp, bir an tereddüt etti ve sonra komik yüzünde belli belirsiz gülümsemeyle cevapladı:
“Bu Yol ve Yolcuyla ilgili. Tüm varlıkların üzerinde yürüdüğü sonsuz bir tariktir; ama hiçbir varlık tarafından yaratılmamıştır çünkü kendisi başlı başına bir varlıktır. Hem her şeydir hem de hiçbir şey. Her şey oradan yükselir, ona uyum sağlar ve sonunda her şey ona döner. Açısız bir kare, kulağın duyamayacağı bir ses, şekli olmayan bir imgedir. Engin bir ağ gibidir, deniz kadar geniş örgülerinden hiçbir şeyin geçmesine izin vermez. Her şeyin sığındığı bir korunaktır. Hiçbir yerdedir, ama pencereden dışarı bakmadan da görülebilir. ’İstememeyi iste’ der öğretisi ve her şeyi oluruna bırak. Mütevazı olan bütünlüğünü korur. Eğri doğruya döner. Başarısızlık, başarının temelidir ve başarı, başarısızlığın pusuda beklediği yerdir, ama dönüm noktasının nerede olduğunu kim bilebilir ki? Şefkatin peşinden koşan, küçük bir çocuğa bile dönüşebilir. Nezaket, saldırana zaferi getirir, savunana ise emniyet sağlar. Güçlü olan, kendisini yenendir.”

Bu dünya, hepsi için tam anlamıyla gerçek bir sürgün yeri. Hayat, onların katlanmaya hevesli olduğu bir geçiş evresi, fakat hepsinin kalbinde her zaman aynı arzu var – ah, bu arzudan çok daha güçlü bir şey, bu bir özlem; onları ebediyete kavuşturacak istekli ve tutkulu bir ölüm özlemi.”