Jon Alonso, Euskaldunon Egunkaria, 2000–01–22. Kritika hau egiteko, Garziak euskaratu duen liburua irakurri ez ezik, nire Borgeszaletasunaren ikur diren ipuinetako batzuen —hiru, zehatz esateko: Traidorearen eta heroiaren gaia, Banatuz doazen bidexken jardina eta Hegoaldea— jatorrizko eta euskaratutako bertsioak eta arkatza ere eskuan ditudala ibili naiz. Lan hori eginda, nire ondorioak hauek dira. Lehena, itzulpenaren bertuterik onena dela Garziak lortu duela Borgesen prosaren estiloaren mailako euskal prosa, gaur egun hau posible den neurrian; itzulpenak, uneoro, gazteleraz ezagutzen dugun Borgesen oihartzuna dakar. Horregatik esan dut hasieran itzulpen ona dela, hain zuzen ere.
