Utwór jest zaproszeniem do podróży do Jejlandii, krainy, w której niepodzielną władzę sprawuje kobieta. Autorka definiuje tekst jako dziennik pokładowy, zbiór materiałów pisanych w ciągu kilku lat – różnorodnych, lecz połączonych potrzebą „zobaczenia świata po kobiecemu". Dunin zaznacza, że jeśli ma być mowa o feminizmie, to jest to feminizm autorski, subiektywny i prywatny.
Pisarka, publicystka, krytyczka literacka, socjolożka kultury. Związana z „Krytyką Polityczną" oraz „Gazetą Wyborczą" (autorka felietonów ukazujących się w „Wysokich Obcasach"). Wieloletnia wykładowczyni socjologii medycyny na Warszawskim Uniwersytecie Medycznym (do 2012 roku), a także publikacji i tekstów naukowych.
