Səbahəddin Əli

Yaxşılıq başqalarına pislik etməmək deyil. Yaxşılıq ürəyində pisliyin cövhərinin olmaması deməkdir.

xəbər aldısa, cavabında

u ruh ancaq özünə oxşarı ilə rastlaşdıqda meydana çıxıb özünü göstərir.

Şübhəsiz ki, bir tərəfin fikrini digər tərəfin təqdir edib, onu qəbul etməsi və mənimsəməsi də iki nəfər arasındakı ruhi yaxınlığın nişanəsi idi.

eməli, insanlar ancaq müəyyən dərəcəyə qədər bir-birlərinə yaxınlaşa bilərlər. Bundan artıq yaxınlaşmaq məqsədilə atılan hər bir addım onları bir-birindən daha da uzaqlaşdırır. Aramızdakı yaxınlığın sonsuz və hüdudsuz olmasını o qədər arzulamışdım ki... Əslində məni kədərləndirən, ürəyimi sıxan, bir ümidimin də boşa çıxmasıdır... Bundan sonra bir-birimizi aldatmağa ehtiyac yoxdur... Əvvəlki kimi açıq-aydın danışa bilməyəcəyik... İki ərköyün yoldaş kimi əl-ələ verib gəzməyə getməyəcəyik... Görəsən, bunları nə üçün qurban verdik? Əbəs yerə!.. Mövcud olmayan bir şeyə yiyələnmək xatirinə, amma mövcud olanları da itirdik... Görəsən, hər şey bitdimi? Zənn etmirəm. Bilirəm, hər ikimizdə uşaq xasiyyəti var və buna görə də bir müddət bir-birimizdən ayrılmalıyıq. Bir-birimizi görmək ehtiyacını ürəkdən hiss edəcəyimiz vaxta qədər... Artıq bəsdir. Gedə bilərsən, Raif. Dediyim o vaxt gələndə səni axtarıb taparam. Bəlkə o zaman yenə də dost olar, daha ağıllı hərəkət edərik. Bir-birimizə verə biləcəyimizdən artıq şey gözləməməli və istəməməliyik... Artıq kifayətdir, gedə

Deməli, insanlar ancaq müəyyən dərəcəyə qədər bir-birlərinə yaxınlaşa bilərlər. Bundan artıq yaxınlaşmaq məqsədilə atılan hər bir addım onları bir-birindən daha da uzaqlaşdırır.

Bir qadının sənə hər şeyini verdiyini zənn etdiyin vaxtda, onun həqiqətdə sənə heç bir şey vermədiyini görmək, bir adamın sənə çox yaxın olduğunu hesab etdiyin vaxtda, onun səndən çox uzaq olduğunu başa düşmək nə qədər acıdır!

Ona cavab qaytarıla bilər, mübahisə etmək olar fikrini heç ağlına da gətirmədən danışırdı.

Dünyada ən adi, ən miskin, hətta ən axmaq adamın da insanı min bir heyrətə salan çox qorxulu və ziddiyyətlərlə dolu ruhu olur... Nə üçün bunu başa düşməkdən çəkinirik?! Nə üçün insan dedikləri məxluq dərk etməyi, onun haqqında bir nəticəyə gəlməyi çox asan iş hesab edirik?! Nə üçün təzəcə gördüyümüz pendir parçasının keyfiyyəti haqqında müəyyən söz deməkdən çəkinir, lakin ilk dəfə rast gəldiyimiz adam haqqında heç də vicdan əzabı çəkmədən son, qəti bir qərar çıxarırıq?!

söhbətlər