Amok – Usta İşi

İnatçı bir dalga, çamurlu bir yosunu nasıl kıyıya bırakır, hemen arkasından gene alıp, gene koyarsa, kalabalık da bu gözleri yere dikili kuklayı aynı biçimde durmadan getirip götürüyordu. Hem de hep aynı yere...

varlığıma sızmak ister gibi görünüyordu.

Yoksa bir doktor için görevin sınırı yok mudur? Latince sözcüklerle yazılı bir diploması var diye kurtarıcı olması, herkesin kurtarıcısı olması mı gerekir? Bir kadın... Bir adam gelip de soylu davranmasını, yardım etmesini, iyilikte bulunmasını istediği zaman hemen koşmalı mıdır? Evet, görev, görev bir yerde durur... Artık yapılamayacağı yerde, tam orada...”

Böyledir bizim yapımız: Hemen bir karara varmamız gereken bir zamanda cesaretimiz kırılır; tasarılarımızda gözü pekizdir,

Hayvan yanımızın her türlü belirtisi önünde, açlık, yorgunluk, çıplaklık karşısında, acı çeken tenin gereksinimi karşısında insanlar doğru ve eğri, namuslu ve katil diye sınıflara ayrılmaz olur artık; yalnız o ölümsüz hayvan, sizin gibi, benim gibi, herkes gibi, yemesi, içmesi ve uyuması gereken zavallı yaratık kalır.

Sonra bir adamı durdurmak ve Tanrı yerine adaleti sağlama oyunu oynamak biraz yürek ister. Hiçbir zaman bir insanı ele verme, suçlama gözü pekliğini gösteremedim ben. Adaletin kaypaklığını ve bizim dünyamız gibi karışık bir dünyada bir hakkı yerine getirmek istemenin kendini beğenmişlikten başka bir şey olmadığını iyi bilirim.

Sonra bir adamı durdurmak ve Tanrı yerine adaleti sağlama oyunu oynamak biraz yürek ister. Hiçbir zaman bir insanı ele verme, suçlama gözü pekliğini gösteremedim ben. Adaletin kaypaklığını ve bizim dünyamız gibi karışık bir dünyada bir hakkı yerine getirmek istemenin kendini beğenmişlikten başka bir şey olmadığını iyi bilirim.

işte gerçek sanatçıyla hevesli arasındaki sonsuz fark!.. Sanatçı, adına yaraşır bir başarıdan önce başarısızlığın zorunlu olduğunu bilir. Büyük ve kesin fırsatı sabırla beklemeye alışmıştır. Bir ozanın, çekici ve verimli görünen bir sürü düşünceye ilgisizce boş vermesi gibi –yalnız heveslilerin eli pervasızdır, onlar bilmez duralamayı–

insana kalan tek hak, bir yabancının varlığıyla sıkıntı çekmeden, gönlünce gebermek değil midir?”

Bir amok’un delice koşusu cezasız süremez; sonunda deviriverir biri.