Tarihte Türkler ve Türk Devletleri

F.Hirt ve De Groot de “Ti” ve “Tik” isminin, “Türk” isminin bozulmuş şekli olabileceğini belirtmişlerdir.82

Türkiye” adını, Almanca olarak yazan ve toplumsal belleğe sokan ilk Alman Tannhauser olmuştur; Tannhauser, 1205-1270 yılları arasında yaşamış, Bavyeralı bir şairdir ve II. Friedrich’in, 1228-1229 tarihleri arasında gerçekleştirdiği Haçlı Seferi’ne katılmıştır. Onun bu seferi anlattığı “Haçlı Seferi Şarkısı” adlı şiirinde, “Türkiye” kavramı iki yerde geçer ve “Türkîe” biçiminde yazılmıştır.71 “Türkiye” adının, Almanca olarak kullanıldığı ilk metin bu şiirdir.

Bir millet için saadet olan şey, diğer millet için felâket olur.

. Foik ise kelimenin aslının “Turku” olduğunu ileri sürerek, bunun İskit (Saka) dilinde “deniz kıyısında oturan adam” anlamına geldiğini belirtmektedir.44

aşgarlı Mahmud’a göre Türk adı “olgunluk çağı” anlamına geliyordu. Alman bilgini F. W. Müller de “Türk” sözünün olgunluk, zamanın ortası, vakit anlamına geldiğini ifade ediyor. Sadri Maksudî Arsal da bu kelimeye kuvvet ve olgunluk anlamını vermektedir.45

Türkler tarihleri boyunca büyük kültür çevreleriyle de temasa gelmişlerdir; Uzak-Doğu’da Çin-Budist, Ön-Asya’da İslâm-Arap ve Fars kültür çevresi, Avrupa’da Hristiyan-Lâtin kültür çevresi gibi... Türkler bu kültürler içinde erimediler, aksine bu alanlarda yepyeni bir kültürün yaratıcıları oldular

ani aydınların halka teklin edeceği ülküler, halkın ruh ve vicdanından alınmış olmalı.

geniş Türk devletinde çeşitli din ve kültürden insanlar barış içinde yaşamışlardır. Eski Türkler’deki Bilge Kağan’ın Budizm’e karşı tutumu, Uygur hakanı Bögü Kağan’ın Maniheizm’e karşı tutumu, nihayet Osmanlı Devleti’nde Musevî ve Hristiyanlar’ı ibadethanelerinde tanımak isteyen anlayış bu hoşgörünün örneğidir. Chateaubriand da Türk’ün bu karakterini şöyle belirtiyor; “Bu millet gerçekten merhametli ve müsamahakâr, inanmadıkları hakikatların da yanıbaşlarında yaşamasına göz yumuyorlar.”25

Mustafa Kemal Atatürk de Mart 1923 de söylediği nutukta bu husustaki tespitini ve hassasiyetini ortaya koymuş ve “Başarılı olmak için aydınlarla halkın düşünce ve gayesi arasında bir uygunluk olması gerekir.

ir neslin fedakârlığıyla kazanılanlar sonraki nesiller tarafından israf edilmiştir.