Morfinsiz Çekilen Düş Sancıları

Savaşın tek suçlusu benim, düzeni bozacak

kadar sevmemeliydim seni

Sana doğru koşarken

Cebimden kendimi düşürerek

Ve şaşkınlığımdan artakalan ne varsa

Önüne eğiyorum bütün varlığımı

Merhamet leke çalıyordu masumiyetimize

Ben yokluğunu doğururken

Ortalık buram buram yalan kokuyor baba

Yatağıma girdiğimde yorganın altına saklanıyorum her daim

Korkuyorum, korkuyorum yüzüme

el fenerini doğrultacak acı

‘Hey! İşte burada, yakaladık’ diyecek

Umutların var oluğu herhangi bir coğrafyaya

Firar etmek isteyen mülteciler gibi

Siyah beyaz televizyonlardan öğrendim

gökkuşağının ne olduğunu

-bu yüzden biraz solgunum, bu yüzden biraz çocuksu!-

Devasa dağların çatırdayacağı hüzünleri

Ben sol cebimde taşıyorum..