Kardeşimin Hikayesi

Ona bakarken Mevlânâ’nın dizeleri gelmişti aklıma:
‘Bu aşka ilahi diyemem korkarım / İnsani diyemem utanırım.’ ”

Evet, insan her şeyi unutarak yaşayabilirdi ama her şeyi hatırlayarak yaşayamazdı.

İnsan, kendine kurallar koyulan bir hayvan gibi her duruma alışıyor

“Her insan bedeninin çürüyeceğini bilir ve bundan korkar” dedim.

“Ama çoğu insanın ruhu gövdesinden önce çürür; nedense bundan kimse korkmaz!”

“Hayvanların yaptığı gibi neredeyse hafızasız yaşamak ve mutlu olmak mümkündür ama hiçbir şeyi unutmadan yaşamak imkânsızdır”

‘Bu aşka ilahi diyemem korkarım / İnsani diyemem utanırım.’

“İyi ki adını Ahmet koymuşlar!” dedi. “Mehmet olsaydın yanmıştın.”

“Ne mutlu cehaletin koruyucu rahmi içinde bir cenin gibi büzülüp yatanlara” diyorum

“Her insan bedeninin çürüyeceğini bilir ve bundan korkar” dedim.
“Ama çoğu insanın ruhu gövdesinden önce çürür; nedense bundan kimse korkmaz!”

“Her insan bedeninin çürüyeceğini bilir ve bundan korkar” dedim.