De moderne mens verlangt te veel, tenminste zo luidt zijn zelfdiagnose. Dus storten we ons massaal op zelfontplooiing. Want als we weten wie we zijn, weten we beter wat we echt willen. Alleen zien we één vraag over het hoofd: biedt de wereld ooit wat we willen? Helaas, de wereld is geen etalage vol met waren die onze verlangens kunnen bevredigen. En onze verlangens zijn niet te bevredigen als een lege maag.
In Wachten op geluk duikt filosoof Coen Simon in zijn persoonlijke gevoelens van hoop, heimwee, jaloezie, troost, geduld en schaamte en toont de verrassende wijsheid van het verlangen: het is niet de vervulling, maar het is het verlangen zelf dat zin geeft aan het leven.
Na zijn filosofische ontdekking van de wereld in Zo begint iedere ziener (genomineerd voor de Socrates Wisselbeker 2011) ontdekt Simon nu de menselijke ziel.
