Lades

Ayrılıklar büyük geliyor, hasretler büyük.

Öyle seveceklerim vardı ki birilerini, gitmeyeydiler iyiydi. Öyle terk ettiler ki beni, kalan sevecenliğim de gitti…

her iki ayaklıya insan mı denir!

Sen gittiğinden beri… Gitmiş olabilirsin, bundan normal ne var?

Kendine hep bir dakika fazla zaman ayırmalı, randevularına hep geç gitmelisin. Herkesten bir bardak fazla su iç, havayı solu hep bir nefes daha. Hayat seni iki seçenek arasında bırakırsa, sen kendini seç.

Öyle seveceklerim vardı ki birilerini, gitmeyeydiler iyiydi.

Unutmuyoruz, alışıyoruz.
HADİ ORDAN!
Ben unuttum gitti,
senin ismin neydi…

Şömine yanıyor, ben ateş gibi yanıyorum. İçimin ateşi yeter kendi günahlarımda yanmaya. Senden uzak durmalarım bu yüzden…

Oysa ben ta uzaklardan fark etmiştim ne kadar asil bir gemi olduğunu ve uzun zamandır yalnızlığıma demir atmış tekneleri bir kenara itip, en güzel yeri sana açmıştım: kalbimi. Sendin o beklediğim, sireninin tonundan belliydi, içimi yakmıştı sesinin tonu.

Kimse yok artık içimde. Odam loş, kalbim boş, ah bu kafiyeler nahoş…