The vampire Diaries – Stefans dagboeken 1 – Oorsprong

‘Vecht er niet tegen.’ Ik duwde tegen zijn rug, zodat zijn lippen slechts enkele centimeters van het bloed waren verwijderd, en hield hem daar. Ik voelde hem diep ademhalen, en ik wist dat zijn kracht zich al herstelde, alleen maar door het rijke rood, de mogelijkheid van het bloed te zien. ‘Het is nu alleen nog wij. Voor altijd. Broers. Er zullen andere Katherines zijn, altijd, tot in de eeuwigheid. Zoals wij zijn kunnen we de hele wereld aan.’ Ik stopte en volgde Damons blik naar Alice’ nek. Toen dook hij naar voren en nam een lange teug.

Ze was nog niet dood, maar ik wist dat dat niet lang meer zou duren.

‘Vader, drink van me. Ik kan u redden!’ zei ik dringend. Ik boog me over hem heen, trok hem omhoog en zette hem met zijn rug tegen de muur. Ik bracht mijn pols naar mijn mond en beet met mijn nieuwe, messcherpe tanden met gemak de huid open. Ik kromp even ineen van pijn, maar toen hield ik de wond naar vader toe. Die week achteruit, terwijl het bloed uit zijn buik bleef stromen.
‘Ik kan u helpen. Als u dit bloed drinkt, zal het uw wonden genezen. Alstublieft?’ smeekte ik terwijl ik hem in de ogen keek.
‘Ik sterf nog liever,’ verklaarde hij. Een ogenblik later zakten zijn ogen trillend dicht en hij gleed terug op de grond terwijl zich om zijn lichaam een plas bloed vormde. Ik legde mijn hand op zijn borst en voelde hoe zijn hart steeds langzamer begon te kloppen en uiteindelijk stopte.

binnen dat ooit van mij was geweest.

Vaarwel, broer,’ fluisterde ik.

Ik stond op en onmiddellijk werd ik getroffen door de explosieve, doordringende, kwellende pijn van een kogel die mijn lichaam binnendrong. Ik voelde mijn borst uiteenspatten en de koele nachtlucht langs mijn lichaam strijken terwijl ik achteroverviel, boven op mijn broer. Ik opende mijn ogen en keek op naar de maan. Toen werd alles langzaam zwart.

Sinds moeders dood had ik hem niet meer zien huilen.

Ik draaide me om en rende de trap af.

Zonder nog één keer om te kijken naar mijn vader of naar de vampier die over de grond kronkelde, stormde ik met drie treden tegelijk de trap af en rende naar buiten, naar de weg.

Ik zal het tegenhouden, Katherine. Ik zal je tot de dood beschermen. Dat zweer ik je.’

Vader hief zijn glas naar me op. ‘Op familie.’
‘Op familie,’ herhaalde ik.
Toen dronk hij in één teug de rest van zijn glas leeg, wat mij dwong hetzelfde te doen

Maar omdat Damon en ik naast elkaar stonden, was het onmogelijk te zeggen voor wie de knipoog bedoeld was

‘Oké, Stefan,’ zei Pearl. Ze liet haar kin op haar vingertoppen rusten en keek me strak aan. ‘Allereerst moet je onthouden dat Anna en ik je buren zijn, en je vrienden. Kun je dat?’
Ik zat als aan de grond genageld door haar blik. Toen verscheen er een vreemd, scheef lachje op Pearls gezicht. ‘Mooi,’ zei ze met een zucht.
Ik knikte sprakeloos. Ik was te overdonderd om na te denken, laat staan om iets te zeggen.
‘We woonden na de oorlog in South Carolina,’ begon Pearl.
‘Ná de oorlog?’ vroeg ik, voor ik me kon inhouden.

Is dit wat het is om je hart te volgen? Ik wou dat er een landkaart of een kompas was om me te helpen mijn weg te vinden. Maar zij heeft mijn hart, dat is boven alles mijn poolster... en dat moet genoeg zijn.

‘Jij hebt mijn geheim, Stefan. En weet je wat dat betekent?’ zei ze. Ze sloeg haar armen om mijn schouders en wreef liefkozend met haar wang langs de mijne. ‘Vous avez mon coeur. Je hebt mijn hart.’
‘En jij hebt het mijne,’ mompelde ik terug, en ik meende er ieder woord van.

‘Natuurlijk doe ik dat,’ zei ik. Ik maakte de belofte evenzeer aan mezelf als aan haar. Ik hield van Katherine. En ja, ze was een vampier. Maar toch... het woord kwam zo heel anders uit haar mond dan wanneer vader het zei. Er zat geen angst bij. Het klonk eerder romantisch en geheimzinnig. Misschien had vader ongelijk. Misschien werd Katherine gewoon verkeerd begrepen

Ze was als een vrij galopperend veulen en ik voelde dat mijn hart met haar meegaloppeerde. Er was geen twijfel mogelijk, ze voelde hetzelfde als ik. En die wetenschap maakte dat ik me meer levend voelde dan ik me ooit in mijn leven had gevoeld.

‘Je hoeft voor mij niet langzaam te lopen, hoor. Misschien moet je je broer gezelschap houden,’ stelde Katherine voor. ‘Ik heb de indruk dat je vader iemand is die je het beste met z’n tweeën kunt aanpakken.’ Haar hand streek langs de mijne en ze greep mijn pols. Toen ging ze op haar tenen staan en liet haar lippen heel zachtjes over mijn wang glijden. ‘Kom vanavond naar me toe, lieve Stefan. Mijn kamer staat voor je open.’ Met die woorden brak ze het gesprek af en ze rende energiek weg.

‘Het is mooi hier,’ zei Katherine. Ze spreidde haar armen, alsof ze het hele landgoed zegende. ‘Willen jullie me rondleiden?’ Ze keek eerst Damon aan, toen mij en ten slotte Damon weer. ‘Ik woon hier al meer dan twee weken en behalve mijn slaapkamer en de tuin heb ik nog bijna niets gezien. Ik wil iets nieuws zien. Iets geheims!’
‘We hebben een doolhof,’ zei ik stompzinnig.
Damon gaf me een por tussen mijn ribben. Niet dat hij zelf iets beters te melden had.
‘Dat weet ik,’ zei Katherine. ‘Damon heeft het me laten zien.’
Mijn maag kromp samen toen ik weer bedacht hoeveel tijd ze met elkaar hadden doorgebracht in de week dat ik ziek in bed lag. En als hij haar de doolhof had laten zien...

Daar kon ik onmogelijk weerstand aan bieden.
Ik ging behoedzaam op de rand van het bed zitten. Onmiddellijk kroop ze op haar handen en knieën naar me toe. Ze duwde haar haar over haar ene schouder naar achteren en legde haar hand vertrouwelijk om mijn oor