Alsof hij het op dit moment vaststelde: dat hij Amos heette, en dat Amos iemand was met blote voeten op tegels, tenen over de rand. Dat Amos iemand was met zijn kin op zijn borst, vooroverbuigend, klaar om te springen.
Nadat Amos stopt met wedstrijdzwemmen, lukt het hem niet meer zijn draai te vinden, en rondom hem zoeken vrienden en vreemden evengoed naar houvast. Het leven zelf volgt de rimpelingen die Amos' keuze maakt in de levens van de mensen om hem heen. Het is het verhaal van een jongen die plotseling begon te zinken, en de mensen die hem zagen gaan.
