Авантуры майго жыцця

Тады міністры, баючыся і саромеючыся іншых парадаў, абы не мовілі, што бацька-тыран сына свайго замардаваў, і, баючыся, каб яго ў шаленстве не мучыў доўга, параіліся з дасведчаным лекарам, як бы яго забіць. Параіў той, каб маладому царэвічу не давалі спаць восем дзён і начэй, а пасля дазволілі спаць колькі хоча, дык ён захварэе на летаргію і памрэ. Так і сталася. Не давалі яму спаць восем дзён, а пасля дазволілі спаць колькі хоча, дык ён захварэў на летаргію і памёр.

Узяўшы ўсё гэта, ён свіснуў, і адразу перад ім з'явіўся другі турак, падобны да яго, бо быў гэта ягоны сын, і так мовіў ён свайму сыну: «Аллаха уманэт», гэта значыць: «Гэтую белагаловую даручаю Богу і твайму пільнаму старанню, каб з гонарам яе разам з ейным набыткам у дом наш прывёў і сваёй маці даручыў, а таксама асобны двор прыстойны з усялякімі выгодамі даў».