Stephen liep het kantoor binnen dat Barnabas gebruikte als ´zijn rechtzaal´.
Hoewel de enorme hoeveelheid gegevens waar het team van Bethany Anne hem mee overspoelde meer dan genoeg was om zijn nieuwsgierigheid te stillen, had hij zich de afgelopen honderdtweeënvijftig jaar nog nooit zo gevoeld.
Hij wilde vakantie.
Hij haalde de bovenste map van Manilla tevoorschijn en bekeek de naam “Clarissa Bernier, CEO”. Hij opende de map, opgesteld zoals afgesproken. Er was één pagina met haar typische informatie over naam, leeftijd, locatie en een achtergrond van twee alinea's en de gevraagde straf. Het was nu een soort grap tussen Barnabas en Bethany Anne. Ongeacht de gevraagde straf, zou zij alles doorhalen en er “DOOD” op schrijven met een blij gezicht met hoektanden erbij. Het liet hem weten dat ze haar verlangen om veel mensen voor Michaels dood te laten betalen, niet liet varen.
Het team had de afgelopen drie maanden al zes personen over de hele wereld geëxecuteerd. Sean Truitt was slechts de eerste.
Stephen onderbrak hem: 'Je ziet er moe uit,' zei hij terwijl hij plaatsnam in een van de twee blauwe stoelen tegenover Barnabas' bureau. Barnabas leunde achterover en hield de map open. 'Meent ze dat?' Hij wees naar het document: “Zelfs ADAM roept op om deze dame financieel te straffen door gebruik te maken van onze overeengekomen strafmatrix.” Hij sloot de map: “Ze loopt de hele tijd naar Michael toe, broer …"
