Heeft Libby het echt zo druk dat ze geen tijd heeft voor iets wat ook maar een béétje lijkt op een liefdesleven, zoals ze beweert? Goed, ze heeft haar handen vol aan haar niet echt geweldig lopende koffiebar. En dan moet ze ook nog zorgen dat haar excentrieke moeder, die opeens weer is opgedoken in Blue River, zich niet in de nesten werkt. Of hebben haar zussen gelijk, en probeert ze daarmee de herinnering weg te drukken aan iets wat haar nog steeds een steek in haar hart bezorgt? Of liever gezegd iemand. Iemand met de soepelste manier van lopen, het zwartste haar, en de meest verbijsterende blauwe ogen die ze ooit heeft gezien: Tate McKettrick. Ooit heeft Tate een fout gemaakt die hem de liefde van zijn leven kostte. En hoewel hij daar op de dag van vandaag spijt van heeft, heeft hij nooit een poging gedaan haar dat te zeggen — hij geloofde gewoon niet dat ze hem ooit zou kunnen vergeven. Zijn fout heeft echter ook iets goeds voortgebracht: een tweeling die hij voor geen goud zou willen missen. Als zijn twee kleine meisjes op een hete Texaanse zomerdag een sinaasappelsmoothie willen, moet hij die dus wel voor ze halen. En de lekkerste zijn nou eenmaal te krijgen in de koffiebar van Libby Remmington…
